19312

We wczorajszej gazecie wyczytałam
Łabędzie wiążą się na całe życie
Oglądałam discovery i widziałam
Gazety nie zawsze kłamią

W jutrzejszej napiszą nasze Epitafium
Ostatnią kroplę wina już dawno wysysałam
Niedopałek będzie się tlił
Póki nie zgaśnie

Na dobrze, na niedobre, i na litość boską

8312

Mędrzec z ludu powiada, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, w wersji delikatnej, nadającej się do słuchania przez kobiety. Zatem dzisiejszy punkt widzenia jest następujący : to wszystko jest takie żałosne. Ekstaza na materacu z Ikei, wiadomości tekstowe o zabarwieniu erotycznym, czekania, macanie, całowanie o zapachu i smaku chmielu, popkultura, wyższa kultura w odbiorze niższej społeczności, one, oni i ta cała moda na dziki skurwysyński melanżowy kawałek. Te jego starania, liczenia drobnych na zwiędłą róże, zakładanie najlepszych skarpetek z okazji wizyty u jej rodziców i najlepszych bokserek z okazji wizytacji jej pomiętej już pościeli. Te jej godziny przed lustrem, zużyte maszynki do golenia, kremy antycellulitowe, kilogramy pudru w kamieniu, mydlane oczy i przeświadczenie, że to nie jest kulturowo-tradycyjny przymus, a jej indywidualne, osobiste sposoby na pod- lub rozostrzenie jego żądła. Potem są te żałosne jęki, skrzypienie łóżka, nieszczęsne skarpetki na jego stopach i włoski na jej łydkach, które zdążyły jej odrosnąć. Albo jest "cześć" , "siema", "nara", miło albo niemiło było poznać, trochę wina i gorzelnia w pokoju do drugiej stronie korytarza.

Rację miał Erikson z tą spiralą rozwoju człowieka, z tą idealizacją fazy przedporodowej, z tym uwielbieniem matczynego łona. Bo co jest potem ? Splendor, kolokwializmy, wulgaryzmy, sztuczne zainteresowania wyższością rzeszy wykształconej, odstresowanie, ćpanie, głośne stękanie i narzekanie. To ostatnie zwłaszcza u kobiet. I to ich czarnowróżenie, i te ich pesymistyczne wizje, i to ich snucie planów na przyszłość. Dla szanującego się, heteroseksualnego samca, który nieskory byłby założyć na siebie, niezależnie od wpływu i upodobań jego kobiety,  rzeczone bokserki w kolorze różowym - wersja lekko przytłaczająca.  

6312

"Na świecie jest czternaście milionów ludzi. Wiem, bo wszyscy jechali dziś ze mną autobusem" - linii 26 Okrężna - Rubinkowo drugie. Pani w czerwonym berecie miała nieco zgorszony wyraz twarzy. To taka wersja pachnąca francuszczyzną - ten beret, bułki wystające z supermarketowej reklamówki, buciczki na sznuróweczki, takie z ładnymi obcasikami, płaszczyk z dwoma rzędami guzików. Pani w czerwonym berecie nie pasowała do tego autobusu. Obok siedział trzeźwy w danej chwili, aczkolwiek - tak mówił wygląd i sposób patrzenia na ludzi - zazwyczaj upojony przeźroczystą rzeczywistością w płynie jegomość,  lat około pięćdziesięciu, włosy rozwichrzone, lśniące od łoju. Jadł bułkę i cholernie nią nakruszył, ale kto by się tym przejmował. W oddali pan z blond grzywką wystającą spod czapki i złotym kółeczkiem w prawym uchu, prawie takim jak mają byczki w kreskówkach w nosie. Spojrzenie jakby złowrogie, ręce silnie zaciśnięte na szmacianej torbie, bez wglądu otoczenia do zawartości. Bałabym się zapytać go o drogę, nawet w samo południe w tłumie ludzi. Dziewczyna w kraciastym płaszczyku z rynku na Bema trochę tęgiej budowy, dość sympatyczna, tłumaczyła chłopakowi z dwudniowym zarostem - chudy, dość wysoki, brudne buty - że warto iść na Zebry na pizzę, bo tam mają dwadzieścia procent zniżki dla studentów. Ona dziś była i się bardzo najadła. Tak, nie wątpię. I zachwalała sos czosnkowy. Tak, nie wątpię, że był smaczny, skoro tak wyraźnie pachniał, po takim czasie. Przy drzwiach odchudzona solarką i papierosem dwudziestka, na oko absolwentka szkoły zawodowej o profilu fryzjerka albo kelnerka. Znamiennie szpileczki z trójkątnym noskiem, do tego krótkie futerko i malowany heban na głowie. A w głowie.. Dość ładnie się uśmiechała, gdyby nie brak zęba trzonowego numer cztery.

Książka była o historii wychowania na ziemiach jakiś w okresie jakimś i trudno było się skupić na jej przeglądaniu, mimo nawet faktu posiadania miejsca siedzącego.

Facet z czapeczce z daszkiem zatytułowanej "smile" mówił do kumpla, że ma pociąg za półtorej godziny i zdąży jeszcze pójść do reala połazić. Kolegi czapeczka była czerwona, ale co na niej, to już nie pamiętam. Dziewczyna obok nich miała widoczne problemy z cerą. Miała jednak jakiś nieodparty urok osobisty, błyszczące oczy i ładnie pachniała. Jej przywdziała zielone rękawiczki i morski płaszcz, nietrafne połączenie, a może w tym dzisiejszym słońcu tylko tak to niekorzystnie wyglądało.

Przejechanie z Okrężnej na Rubinkowo drugie, wedle rozkładu jazdy autobusów miejskich, zajmuje dwadzieścia kilka minut. Moja wycieczka trwała minut szesnaście.

Podróże kształcą, jednak ludowe porzekadła mają w sobie tyle prawdy.

2.5312

Tak ładnie dziś wyglądasz, tak słodko dziś pachniesz, tak szybko dziś oddychasz - powiedział jej do ucha wsuwając rękę pod bluzkę - Szkoda, że musisz już iść.

Nie musiała i nie chciała, ale i tak poszła, bo wychowana ją w tradycji europejskiej, tej wiejskiej, chrześcijańskiej. Było już ciemno, gwiazdy chyliły się ku upadkowi, a księżyc wyglądał, jakby zaraz miał spaść z nieba. Faktycznie - trochę szybciej niż zwykle, trochę bardziej nerwowo i niepewnie. Krótka sukienka - od niego, oko dość barwnie upierzone - dla niego, pokaźne kolczyki za pokaźną sumę - od niego, wysokie szpilki dające efekt szpilek wbijających się zgrabne stopy - dla niego, a poza tym ten dźwięk jej kroków, trochę szumu miasta i już nic ponadto. No, może jeszcze odrobina wstydu.

Można stwierdzić, że nie umieli rozmawiać. Jej się kiedyś wydawało inaczej, jemu nawet chyba się złudnie nie wydawało. Mówili, bo mówili, takie są normy kulturowe. Często o pogodzie, parę słów o tym, co robili danego dnia, coś o łbie baranim, dobrym wychowaniu, kilka zdań - jak byłem mały - i już chyba nic więcej. Wszystko to głębokie jak sadzawka w ogrodzie i mądre jak habilitacja ze stosunków politycznych we współczesnej Polsce. Umieli za to patrzeć - na siebie, przed siebie, o dziwo również ponad siebie. On jej kiedyś powiedział, ze wyobraża sobie bez niej życie, ale teraz to mógłby od niej odejść, bo jest wierny dla zasady. Ona powiedziała, że nie ma problemu i że może mieć sobie na boku kogo chce, tylko, żeby ona dowiadywała się od tym od niego, a nie ze źródeł postronnych. Zresztą - widzieli wszystko. Te umiejętności opanowali wyśmienicie. Każdą frustracje, akceptacje, bunt i ekstazę załatwiali spojrzeniem. 

Aż pewnego dnia, na pewno to był ładny słoneczny dzień, u bram ich miasta stanął francuski amant szukający namiętnej kochanki. Jakiś czas potem to samo miasto przywitała śnieżno-włosa piękność słowiańska.  Historia jest krótka - on poznał te piękność, ona tego Francuza. Było to, na pewno, w jakimś przypadkowym, ale romantycznym miejscu, na pewno grały wtedy trąby anielskie, motyle latały w brzuchach, wino falowało w kieliszkach, żołądkach, a półmartwe ślimaki pełzały jeszcze po talerzach. A potem było szczęśliwe zakończenia.

Ale tylko na niego ona patrzyła w ten sposób, jak on patrzył na nią. I tylko na nią on patrzył w taki sposób, jak ona na niego. 

5312

Po co ludzie zakładają bloga ? Żeby się podzielić intymnością, zwrócić na siebie uwagę, emocjonalnie rozebrać, wezbrać, wybuchnąć i pokazać ? A może żeby zabłysnąć, tak po prostu, bez celu ? Nie wiem. Chyba dziś nie umiem o tym napisać.

On był podpity, ona podkochana, albo na odwrót - przecież to wszystko jedno. Butelki były dwie, kieliszki były dwa i ich było dwoje, kilka ulic stąd. A potem wszystko było już źle, albo wszystko było już dobrze. Nie wiem tego, zbyt mnie zajęła podglądanie sąsiadów, żeby dalej o nich myśleć.

Najpierw budzisz się z myślą, że nadszedł ten czas, że to pora na zmiany, kategoryczne i śmiałe. Potem zaczynasz wątpić w swoją myśl, która staje się mozolna i ociężała, jak słonica po obiedzie i dajesz spokój. Brak Ci pewności, że Twoja duma nie zostanie nadszarpnięta. I ciągle wydaje Ci się, że masz jakiś niedobór witamin, że to wszystko przez te studia, te naukę, te korki, ten stres.... A gówno prawda, wszystko przez Ciebie.

Ludzie mają talenty - wiele, różne, często. Jedni potrafią pięknie malować; inni żyją z kopania, powiedzmy, że w piłkę; jeszcze inni potrafią kombinować i to jest, w dzisiejszych czasach talent najznamienitszy. A Ty, oczywiście, zawsze Ty, zawsze wszystko, co najgorsze to na Ciebie, Ty masz talent do obcinania sobie skrzydeł, łamania kości ogonowej, ezoterycznych zawałów serca, użalania się nad sobą i nieosiągania tejże wyśnionej, jedynej, pięknej, och. 

To takie... wzruszające ?